06.06.2013  Sıkıntılı bir sabah

blogu açtım açalı öğrenmeye keşfetmeye çalıştım.bir türlü yazamadım.Gerçi bebeğimden ötürü de vaktimin de pek olduğu söylenemez ya.şu sıralar hastalıkla boğuşuyoruz.bir taraftan da ilaç içirme yollarını üzerine kafa yoruyor türlü teknikler deniyoruz.ancak az önce yine hüsran her yer ilaç ve ağlama krizleri ile sonuçlanan bir girişimimiz daha oldu.Ne zormuş annelik.(pc başından kaldıran bir ses " anne elim pislendi")mutlu anlarını düşününce insan istiyor ki bir sürü evladı olsun ancak sorumluluk ve sabır tarafı işin içine girince allahım 1 tane daha olsun bana yeter deyiveriyor.Dün izlediğim Çocuklarım filminde çocukların sorumluluklarıyla birlikte evliliklerinde sorun yaşayan bir çift konu alınmıştı..İnsan bazen hissettiklerini izleyince yalnız olmadığını anlayıveriyor..neyse şimdilik pek ziyaretçim yok..tek başıma günlük vari takılıyorum.ve mutluyum...haydi görüşmek üzere...